คำอวยพรปีใหม่ Christmas

คำอวยพรปีใหม่ Christmas

คำอวยพรปีใหม่ ที่มอบเเต่ความสุขให้น่ะค่ะ

Greetings of the New Year. Wishing you all success in the next.
สวัสดีปีใหม่ขออวยพรให้ท่านจงประสบความสำเร็จในทุกๆสิ่งในปีใหม่นี้

A toast to the New Year. May all your resolutions become completed projects.
ดื่มอวยพรฉลองปีใหม่ ขออวยพรให้สิ่งที่ท่านตั้งใจไว้จงสมหวัง

Happy New Year! Thinking of you as we begin anew.
สวัสดีปีใหม่คิดถึงคุณในปีใหม่นี้

We wish you a holiday season that is filled with wonder and delight!
เราขออวยพรให้เทศกาลวันหยุดของคุณเติมเต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์และความเบิกบานใจ

A hope for one world family. From ours to yours.
ปรารถนาให้โลกมีสันติ สำหรับครอบครัวคุณ ...จากเรา

One of my favorite gifts is hearing from you. Greetings of the season to you and yours.
ของขวัญลํ้าค่าคือการทราบข่าวคราวจากคุณเทศกาลแห่งอวยพรนี้จงเป็นของคุณและครอบครัว

Season's greetings. Our best to you during the holidays.
เทศกาลส่งความสุขนี้ขอส่งความปรารถนาดีจากเราถึงคุณ

Happy holidays! Wishing you all the joys of the season. Happy holidays!
ขออวยพรให้คุณมีความปีติยินดีตลอดทั้งปี

HAPPY HOLIDAYS! Have a joyous Christmas and a festive New Year! Happy holidays!
ขอให้มีความปีติยินดีในวันคริสต์มาสและรื่นเริงในวันปีใหม่

Merry Christmas and Happy New Year. Hope the season finds you in good cheer.
Merry Christmas and Happy New Year
ขออวยพรให้ท่านได้พบแต่สิ่งที่ดีๆ

Christmas Greetings Wishing you a prosperous New Year! Christmas Greetings
ขออวยพรให้ท่านจงเจริญรุ่งเรืองเฟื่องฟูตลอดปีใหม่

Season's Greetings-- May love and laughter fill your life at Christmas and throughout the New Year.
เทศกาลแห่งการอวยพร ขออวยพรให้ความรัก และเสียงหัวเราะเติมเต็มชีวิตของคุณ ในวันคริสต์มาสตลอดไปถึงวันปีใหม่

Christmas Cold weather and warm feelings
คริสต์มาสอากาศที่เหน็บหนาวและความรู้ที่อบอุ่น

My wishes for Christmas: 1. Joy to the world 2. Good will toward men 3. Pizza on Earth!
สิ่งที่ฉันปรารถนาในวันคริสต์มาสนี้ 1. คนทั่วโลกมีความสุข 2. ผู้คนอยู่กันอย่างสันติ 3.มีพิชซ่าให้กิน (โจ๊ก)

คริสต์มาส

คริสต์มาส คือ การฉลองการบังเกิดของพระเยซูที่เราเฉลิมฉลองกันในวันที่ 25 ธันวาคม คำว่า "คริสต์มาส" เป็นคำทับศัพท์ภาษา อังกฤษ Christmas มาจากคำภาษาอังกฤษโบราณว่า Christes Maesse ที่แปลว่า "บูชามิสซาของพระคริสตเจ้า" คำว่า" Christes Maesse" พบครั้งแรกในเอกสารโบราณเป็นภาษาอังกฤษในปี 1038 และคำนี้ก็ได้แปรเปลี่ยนมาเป็นคำว่า Christmas
ในภาษาไทย "คริสต์มาส" ก็มีความหมายเช่นกัน คำว่า "มาส" แปลว่า"เดือน" เทศกาลคริสต์มาสจึง เป็นเดือนที่เราระลึกถึงพระเยซูคริสตเจ้าเป็นพิเศษ คำว่า"มาส" คือ"ดวงจันทร์" ตีความหมายในภาษาไทยคือพระเยซูทรงเป็นความสว่างของโลก เหมือนดวงจันทร์เป็นความ สว่างในตอน กลางคืน

LA VIGNOBLE

Le nom du vignoble vient du nom du terrier du sanglier dont on fait l'élevage depuis 1976. En 1987, nous avons planté les premiers 1 000 ceps de vigne. Nous produisons maintenant 25 000 bouteilles de vin blanc, rouge, rosé, de vendange tardive et mistelle (apéritif).

Depuis 1976, nous avons ajouté quelques espèces d'animaux exotiques tels que : daim, sika, cerf rouge, lama, yack, highland, etc... Nos animaux sont élevés en pleine nature dans les bois et prés. Nos visiteurs peuvent les voir et même les nourrir en faisant le tour du domaine en carriole. Ces tours sont offerts du 1er juin au 15 octobre

Il y a également une terrasse, des tables de pique-nique et une boutique. À l'accueil nous vous offrons une dégustation de nos vins. Le vignoble La Bauge est une entreprise familiale. Ghislaine et Simon vous invite à venir y faire un tour. Bienvenue chez nous !

Temps des Vendanges : 15 septembre au 15 octobre

Heures d'ouverture : 1 Juin au 30 octobre : Tous les jours, 10h00 à 18h00
16 Octobre au 31mai : Samedi(appeler avant), 10h00 à 17h00 Dimanche(appeler avant)

Activités offertes au vignoble :

.Tour de Carriole, visite du vignoble et animaux
.Élevage d'animaux exotiques,sangliers, yak...
.Dégustation gratuite de tous les vins
.Assiettes froides de terrines de sangliers...
.Fromages de chèvres maison
.Artisanat
.Exposition de sculptures animalières grande taille
.Vendanges organisées

Vignoble de Flavigny ( Auxois, Burgundy )

Vignoble de Flavigny ( Auxois, Burgundy )

Vignoble de Flavigny : the wineryFlavigny sur Ozerain (map) is the name of a village located in "Auxois" , a region of northern Burgundy between Montbard and Dijon . This tiny sub-region is halfway between the two main wine regions of Burgundy : Chablis, and Cotes de Beaune-Cotes de Nuits . Vineyard activity was intense in the middle ages here , and 3 abbeys levied taxes on it around here : Flavigny , Fontenay and Moutier-Saint-Jean . The Flavigny abbey , erected in the 7th century ( some say 606 AD ) took every 11th basket at harvest time , and the monks worked themselves on the vinification . Also , 3 times a year, the Abbey sold its wine and during these selected days , other wine dealers had to refrain from selling theirs . Vineyard surface kept increasing until the phyloxera episode ( end of 19th century ) , reaching 942 hectares in the "canton de Flavigny" in 1877 and 200 hectares in Flavigny proper (1877) . With the vineyard destruction by the phyloxera , the region took another direction, with cattle breeding grassland instead of vineyards . Until today, cattle breeding is the big activity around here, as you can check with these nice "charolaises" meat cows , known for the extra quality of their meat . The village is on the top of a hill . It is beautifully preserved and quiet . You need to take a nice winding road from the Ozerain stream valley to reach it . The old abbey buildings still exist . This is where the Anis de Flavigny (these traditional sweets since more than 500 years) are made . And two religious orders still have a presence in other important old buildings in the medieval village : Benedictine monks , and a traditional catholic order . The "Vignoble de Flavigny" ( Phone =33(0)380962563 ; fax =33(0)380962583 ), as the domaine is named , lies in the valley at the bottom of the village , as you can see on the picture at the top . There is today only this vineyard , and another a few kilometers away , in the Auxois region . It was created in 1994 to bring viticulture back to life in a region that had in the past a respectable wine producing tradition . Only 10 years after its resurrection, its wines are promising . We dropped there several times over the years and recently had one of their reds ( Pinot Noir 2002 ) for dinner . A pleasure . Another example of these surprising northern reds . I wanted to buy a few bottles more, and why not make an article about the place, as it is not well known , being out of the busiest wine roads . The architecture of the place itself is interesting . The tasting room and store is in a long abbey-like building , glassed on the courtyard side , with view on the other buildings of the chai . We first stopped in the vineyard where we got a glimpse on the vines and the rare lyre trellising that is practiced here ( picture right ) . Temperature was 0 °C , cold !

All their wines are labelled as "Vin de Pays", as they are located out of the existing appellations . Another strange side effect of this appellation system that prevents these Burgundy wines from having "Bourgogne" written on the labels . The good side effect ( for us ) is they are cheaper . I bought another 6 bottles of "Vignoble de Flavigny Pinot Noir 2002" , wich tasted just as good , at 6 Euro . I took also 2 bottles of "Vignobles de Flavigny Auxerrois 2002" , a white (Auxerrois is the name of the grape variety ) that was selected by the Hachette wine guidebook . Nice round wine, also 6 Euro . Among their other wines , they have oak cask Pinot Noir 2002 at 8 Euro , Pinot Noir Reserve 2002 at 7 Euro, Pinot Beurot (rosé)2003 at 5 Euro, Chardonnay 2001 (white) 7 Euro, Pinot Beurot Blanc (white) 2001 at 6,20 Euro, plus two sparkling wines ( white and rosé) at 5,5 Euro .

Tuileries

Tuileries

Les Tuileries sont un quartier de Paris, situé entre le Palais du Louvre, la rue de Rivoli, la Place de la Concorde et la Seine. Il est aujourd'hui occupé par un jardin public et comprenait, autrefois, un palais, ancienne résidence royale et impériale. Ce site est desservi par les stations de métro : Concorde et Tuileries.

Jardin des Tuileries

Le jardin des Tuileries est le plus important et le plus ancien jardin à la française de Paris. Il s'étend d'ouest en est, de la place de la Concorde au Louvre, et du sud au nord, de la Seine à la rue de Rivoli.
Ce jardin fut planté par Catherine de Médicis à partir de 1564, au moment où commençait la construction du palais des Tuileries. Il fut tracé à l'italienne : six allées dans le sens de la longueur et huit dans le sens de la largeur délimitaient des compartiments rectangulaires comprenant des plantations différentes (massifs d'arbres, quinconces, pelouses, parterres de fleurs, etc.). Une fontaine, une ménagerie et une grotte ornementaient le jardin, auxquels furent rajoutées une orangerie et une magnanerie au début du XVIIe siècle.
En 1664, Jean-Baptiste Colbert ordonna que le jardin fût entièrement redessiné par André Le Nôtre, qui s'était déjà illustré à Vaux-le-Vicomte. Celui-ci donna au jardin l'aspect qu'il allait conserver, dans ses grandes lignes, jusqu'à nos jours : il perça dans l'axe du palais une allée centrale délimitée, à l'est par un bassin rond, à l'ouest par un bassin octogonal ; il construisit la terrasse du Bord de l'eau le long du quai et la terrasse des Feuillants le long de la future rue de Rivoli ; enfin, il bâtit deux terrasses le long de la future place de la Concorde ainsi que deux rampes en courbe permettant d'y accéder.
De nombreuses statues de marbre vinrent par ailleurs orner le jardin. En 1719, l'entrée principale fut flanquée de deux statues d'Antoine Coysevox représentant Mercure et la Renommée chevauchant un cheval ailé.
En 1783 eut lieu la première ascension de personnes dans un ballon à gaz. Une plaque, située aujourd'hui à droite en entrant dans le jardin, marque le souvenir de cet événement.
Sous la Révolution, le jardin fut le témoin des grands événements dont le palais fut lui-même le théâtre. Le bassin rond fut utilisé pour la cérémonie de l'Être suprême (8 juin 1794). On y avait placé des effigies représentant l'Athéisme entouré de l'Ambition, de l'Égoïsme, de la Discorde et de la Fausse-Simplicité. Maximilien de Robespierre y mit le feu, dans une apothéose de cris et d'applaudissements. Le cortège se dirigea ensuite vers le Champ-de-Mars. Le 10 octobre, ce même bassin accueillit le cercueil de Jean-Jacques Rousseau, drapé d'un drap parsemé d'étoiles (exhumé d'Ermenonville pour être porté au Panthéon).
De nos jours, pour les touristes et promeneurs, de nombreuses chaises sont mises gratuitement à disposition dans tout le parc. Également, la grande roue de Paris a été installée place de la Concorde, puis dans le jardin des Tuileries, à quelques pas de la rue de Rivoli et de nouveau place de la Concorde, provisoirement. Près de l'arc de triomphe du Carrousel, se trouve le deuxième bassin du jardin. Un loueur permet aux enfants de faire naviguer de petits bateaux à voile qui souvent se coincent sous le jet d'eau.
Le jardin accueillit les épreuves d'épée des Jeux Olympiques d'été de 1900.
Pendant la Seconde Guerre Mondiale une partie du jardin fut transformée en potager à cause du manque de ravitaillement durant l'Occupation. Le 25 août 1944, le général von Choltitz reçut un ultimatum du colonel Pierre Billotte de la 2ème DB et répondit "Je n'accepte pas les ultimatums". Lors des combats subséquents, le capitaine Branet s'emparera de l'hôtel Meurice, rue de Rivoli; le capitaine Julien empruntera la rue du Faubourg Saint Honoré pour atteindre le siège de la Kommandantur, place de l'Opéra et de son côté le lieutenant Bricard nettoiera le Jardin des Tuileries. Les dix plaques commémoratives apposées le long du Jardin des Tuileries à l'angle de la rue de Rivoli et de la place de la Concorde ne rendent pas complètement compte de l'intensité des combats et du nombre de victimes.
La galerie du Jeu de Paume est un musée d'art contemporain situé au nord-ouest du jardin.
À l'est du jardin, près de l'arc du Carrousel, se trouvent de nombreuses statues d'Aristide Maillol. Depuis 1998, le jardin accueille des sculptures contemporaines : Auguste Rodin, Henry Moore, Roy Lichtenstein, Tony Cragg, Jean Dubuffet, Alain Kirili, Étienne Martin, Guiseppe Penone, etc. Des expositions provisoires y ont lieu, comme l'Araignée de Louise Bourgeois ou Clara-Clara du sculpteur minimaliste Richard Serra au printemps 2008.

La Boum

La Boum est un film français de Claude Pinoteau sorti en 1980. Inspiré de la véritable existence des adolescents parisiens de l'époque, lançant la carrière de Sophie Marceau et considéré comme un phénomène de société, La Boum connut un triomphe

Synopsis

Ce qui suit dévoile des moments clés de l’intrigue

Vic (Sophie Marceau), treize ans, inscrite au lycée Henri IV, est à l'âge des premières sorties et des premiers émois. Vic n'a guère l'occasion de parler avec ses parents (Claude Brasseur et Brigitte Fossey), trop occupés par leur carrière respective, et dont le couple subit les assauts classiques du temps. Elle se confie donc à son arrière grand-mère, la pétillante Poupette (Denise Grey), ou à sa meilleure amie, Pénélope (Sheila O'Connor). Elle partagera donc avec elles son amour pour le beau Mathieu (Alexandre Sterling). Mais cet amour-là aussi connaîtra quelques difficultés...

Fiche technique

Réalisateur : Claude Pinoteau
Scénario : Claude Pinoteau et Danièle Thompson
Producteur : Alain Poiré
Musique : Vladimir Cosma
Musique : Richard Sanderson (Reality)
Photographie : Edmond Séchan
Montage : Marie-Josèphe Yoyotte
Décors : Marc Balzarelli et Jacques Brizzio
Costumes : Nicole Bize et Jacques Fonteray
Date de sortie : 17 décembre 1980
Ratio : 1.66

ลาบูม La Boum (The Party, ชื่อไทย: ลาบูมที่รัก) เป็นภาพยนตร์วัยรุ่นจากประเทศฝรั่งเศส ออกฉายครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2523 เป็นภาพยนตร์เรื่องแรกของโซฟี มาร์โซ นักแสดงหญิงชาวฝรั่งเศส ซึ่งเล่นเรื่องนี้ขณะอายุ 14 ปี ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นที่นิยมไปทั่วโลก และสร้างชื่อเสียงให้กับเธอ และมีภาคสองในสองปีต่อมา
เพลงประกอบภาพยนตร์ แต่งโดย Vladimir Cosma มีเพลงที่มีชื่อเสียงคือเพลง Reality ร้องโดย Richard Sanderson

เรื่องย่อ

ภาพยนตร์กล่าวถึง วิค เด็กสาววัย 13 ปี คุณพ่อเป็นทันตแพทย์ คุณแม่เป็นนักเขียนการ์ตูน คุณย่าเป็นนักดนตรี ครอบครัวของวิคเพิ่งย้ายมาจากเมืองอื่น ที่โรงเรียนใหม่เธอจึงไม่รู้จักใคร วันหนึ่งเธอไปงานปาร์ตี้ (ภาษาฝรั่งเศส: boum) และมีความรักเป็นครั้งแรกกับเพื่อนชายจากโรงเรียนเดียวกัน ภาพยนตร์กล่าวถึงความรักแบบใสบริสุทธิ์ของวัยรุ่น และปัญหาชีวิตคู่ของพ่อแม่ที่แต่งงานกันมานาน 15 ปี

Reality เพลงจากภาพยนต์เรื่อง "ลาบูม"

โซฟี มาโซ เล่นหนังเรื่องนี้น่ารักมากเป็นขวัญใจเมื่อประมาณ 20 ปีก่อน

Met you by surprise, I didn't realize

That my life would change forever

Saw you standing there, I didn't know I cared

There was something special in the air

Dreams are my reality

The only real kind of real fantasy

Illusions are a common thing

I try to live in dreams

It seems as if it's meant to be

Dreams are my reality

A different kind of reality

I dream of loving in the night

And loving seems alright although it's only fantasy

If you do exist, honey don't resist

Show me a new way of loving

Tell me that it's true, show me what to do

I feel something special about you

Dreams are my reality

The only kind of reality

Maybe my foolishness has past and maybe now at last

I'll see how a real thing can be

Dreams are my reality

A wonderous world where I like to be

I dream of holding you all night

And holding you seems right

Perhaps that's my reality

Met you by surprise, I didn't realize

That my life would change forever

Tell me that's it true, feelings that are cue

I feel something special about you

Dreams are my reality

A wonderous world where I like to be

Illusions are a common thing I try to live in dream

Although it's only fantasy

Dreams are my reality

I like to dream of you close to me

I dream of loving in the night

and loving you seems right

Perhaps that's my reality

เทศกาลกินเจ

ประเพณีการกินเจกำหนดเอาวันตามจันทรคติ คือเริ่มต้นตั้งแต่วันขึ้น 1 ค่ำ ถึง ขึ้น 9 ค่ำ เดือน 9 ตามปฏิทินจีนทุกๆ ปี รวม 9 วัน 9 คืน มีจุดเริ่มต้นจากประเทศจีนมานานแล้ว โดยมีตำนานเล่าขานกันหลายตำนาน

ความหมายของ เจ

ว่า เจ ในภาษาจีนทางพุทธศาสนาฝ่ายมหายานมีความหมายเดียวกับคำว่า อุโบสถ ดังนั้นการกินเจก็คือการรับประทานอาหารก่อนเที่ยงวัน เหมือนกับที่ชาวพุทธในประเทศไทยที่ถืออุโบสถศีล หรือรักษาศีล 8 โดยไม่รับประทานอาหารหลังจากเที่ยงวันไปแล้ว
แต่เนื่องจากการถืออุโบสถศีลของชาวพุทธฝ่ายมหายานที่ไม่กินเนื้อสัตว์ จึงนิยมนำการไม่กินเนื้อสัตว์ไปรวมกันเข้ากับคำว่ากินเจ กลายเป็นการถือศีลกินเจ ในปัจจุบันผู้ที่รับประทานอาหารทั้ง 3 มื้อแต่ไม่กินเนื้อสัตว์ก็ยังคงเรียกว่ากินเจ ฉะนั้นความหมายก็คือคนกินเจมิใช่เพียงแต่ไม่กินเนื้อสัตว์ แต่ยังต้องดำรงตนอยู่ในศีลธรรมอันดีงาม มีความบริสุทธิ์ สะอาด ทั้งกาย วาจา ใจ
แจมิได้แปลว่า อุโบสถ
ในภาษาจีนมี(กลุ่ม)คำหรือวลีที่ใช้อักษรแจ(เจ, 齋 / 斋 )เป็นตัวประกอบร่วมด้วยหลายคำ แต่คำว่าโป๊ยกวนแจไก่ (八關齋戒 ) ซึ่งเป็นศัพท์ของทางพุทธศาสนา ดูจะเป็นคำที่นิยมหยิบยกมาใช้อธิบายความหมายของอักษรแจเสมอมา
โป๊ยกวนแจไก่ (八關齋戒 ) แปลว่า ศีลบริสุทธิ์แปดประการ ซึ่งก็คือ “ศีลแปด”ที่เรารูจักกันดี
คนไทยในรุ่นปู่ย่าตายายที่เคร่งในศีลวัตรจะไปอาราธนาศีลแปดจากพระสงฆ์ในวันธรรมสวนะภายในพระอุโบสถ ศีลแปดจึงมีอีกชื่อหนึ่งว่า “ อุโบสถศีล ”
ผู้เขียนเกี่ยวกับเรื่องกินเจที่ไม่เข้าใจภาษาและที่มาของคำจึงแปลอักษรแจผิดว่า “อุโบสถ” ซึ่งคำแปลนี้ก็ฮิตติดตลาดและถูกคัดลอกไปใช้บ่อยอย่างน่ารำคาญใจ เพราะหากจะเอาตามความในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถานแล้ว
อุโบสถ เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่ที่พระสงฆ์ประชุมกันทำสังฆกรรมต่างๆ เรียกย่อว่า โบสถ์
การแปลและเข้าใจคลาดเคลื่อนดังกล่าวยังถูกใช้เป็นบรรทัดฐานในการอธิบายวัตรปฏิบัติของการกินเจผิดตามไปด้วยว่า “การกินเจต้องถือศีลข้อวิกาลโภชน์” หรือการงดกินของขบเคี้ยวหลังเที่ยงวันไปแล้ว ซึ่งเป็นศีลข้อหนึ่งในศีลแปด ทั้งๆที่โรงครัวของศาลเจ้าหรือโรงเจที่เปิดเลี้ยงผู้คนในช่วงเทศกาลกินเจล้วนแต่มีอาหารมื้อเย็นให้กับผู้เข้าไปกิน ยิ่งวันที่มีการประกอบพิธีกรรมในตอนค่ำยังมีอาหารมื้อค่ำบริการเสริมให้เป็นพิเศษด้วย ที่เป็นเช่นนั้นเพราะในช่วงเทศกาลกินเจนั้นเขาถือเพียงศีลห้าที่เป็นนิจศีล ไม่ได้ครองศีลแปดอย่างที่หลายคนเข้าใจ (เว้นแต่ผู้ตั้งจิตอธิษฐานว่าจะครองศีลแปดเป็นการส่วนตัวเท่านั้น)
ในทางอักษรศาสตร์จีน อักษรตัว “แจ” มีพัฒนาการมาจาก ตัวอักษร ฉี “ 齊 ” ซึ่งแปลว่าบริบูรณ์ , เรียบร้อย อักษรแจเกิดจากการเพิ่มเส้นตั้งและสองจุด ( 小 ) เข้าไปกลางอักษรฉี ทำให้เกิดตัว ซื ( 示 ) ซึ่งแปลว่าการสักการะ อยู่ในแก่นกลางของตัวฉี
แจ( 齋 ) จึงมีความหมายว่า การรักษาความบริสุทธิ์(ทั้งกายและใจ)เพื่อการสักการะ หรือ การปฏิบัติบูชาถวายเทพยดา
ซึ่งการอธิบายในแนวทางนี้จะสอดคล้องกับ คำว่า “ 齋醮 ” ในลัทธิเต๋า ซึ่งย่อมาจากคำว่า 供齋醮神 ที่แปลว่าการบำเพ็ญกายใจให้บริสุทธิ์เพื่อเป็นสักการะบูชาเทพยดา

ความหมายของแจในศาสนาอิสลาม

ศัพท์คำว่า ศีลแจ / 齋戒 ในภาษาจีน นอกจากใช้ในลัทธิเต๋าและศาสนาพุทธแล้ว ยังหมายถึง “ศีลอด” ที่ถือปฏิบัติในเดือนถือศีลอดของชาวจีนอิสลาม สาระของศีลก็คือการห้ามรับประทานอาหารใดๆในระหว่างเวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นจวบจนลับขอบฟ้า ตลอดเดือนถือศีลอด
แจในวัฒนธรรมดั่งเดิมของจีน
ศัพท์ แจ พบในเอกสารจีนเก่าที่มีอายุกว่าสองพันปีหลายฉบับ (เอกสารที่อ้างนี้ปัจจุบันถือว่าเป็นคัมภีร์ในลัทธิหยู) เอกสารเหล่านั้นยังใช้อักษรตัวฉีแต่เวลาอ่านออกเสียงกลับต้องอ่านออกเสียงว่า ไจ เช่น คำว่า ไจเจี๋ย / 齊潔 หรือ ไจเจี้ย / 齊戒 ซึ่งก็คือการออกเสียงแจในสำเนียงแต้จิ๋วนั่นเอง อักษรฉีในเอกสารนั้นนักอักษรศาสตร์ตีความว่าแท้จริงแล้วก็คืออักษรตัวแจหรือใช้แทนตัวแจ แจที่ว่านี้หาได้หมายถึงการงดกินของสดคาว หรือ การงดรับประทานอาหารหลังเที่ยง หากหมายถึงการชำระล้างร่างกาย สงบจิตใจ และสวมใส่เสื้อผ้าใหม่สะอาด เป็นการเตรียมกายและใจให้บริสุทธิ์เพื่อประกอบพิธีกรรมสักการะบูชา ขอพร หรือแสดงความขอบคุณต่อเทพยดาแห่งสรวงสวรรค์

แจเพื่อการจำแนกความเคร่งครัดของภิกษุฝ่ายมหายาน
ศีลของภิกษุฝ่ายมหายาน ในส่วนเกี่ยวกับการฉันของภิกษุแตกต่างจากฝ่ายเถรวาททั้งมีการจำแนกเป็นสองลักษณะตามสำนักศึกษาได้แก่

1.เหล่าที่ถือมั่นในศีลวิกาลโภชน์และฉันอาหารเจ จะไม่ฉันอาหารหลังอาทิตย์เที่ยงวัน เรียก ถี่แจ
2.เหล่าที่ถือมั่นแต่การฉันอาหารเจ เรียกถี่สู่

เจียะเจ

ความหมาย
เจียะแจ เป็นการออกเสียงตามสำเนียงถิ่นแต้จิ๋ว ศัพท์คำนี้ใช้และเป็นที่เข้าใจแต่ทางตอนใต้ของจีนโดยเฉพาะแถบลุ่มอารยะธรรมหลิ่งหนาน (ในมณฑลกวางตุ้ง อันเป็นแหล่งอาศัยดั่งเดิมของคนแคะ แต้จิ๋ว กวางตุ้งและไหหนำ ซึ่งเป็นชาวจีนกลุ่มใหญ่ในประเทศไทย เจียะแจตรงกับคำว่า ชือซู ในภาษาจีนกลาง (สำเนียงปักกิ่ง)
เจียะ ในภาษาถิ่นใต้ หากใช้ในความหมายของคำกิริยา แปลว่า กิน
แจ แปลว่า บริสุทธิ์ ( อ้างตามปทานุกรมพุทธศาสนาฉบับ วัดฝอกวงซัน ,ไต้หวัน )
เจียะแจ หรือ ตรงกับคำไทยที่นิยมใช้กันว่า กินเจ จึงแปลว่า การกินอาหารที่บริสุทธิ์ตามความเชื่อ(ในลัทธิกินเจ) ซึ่งหมายความถึงอาหารที่ไม่คาวหรือไม่เจือปนซากผลิตภัณฑ์ของสัตว์ รวมทั้งไม่ปรุงใส่พืชผักต้องห้าม
คำว่าเจียะแจนี้ชาวจีนฮกเกี้ยนทางปักษ์ใต้แถบจังหวัดภูเก็ตเรียกต่างออกไปว่า เจียะไฉ่ ที่แปลตามตัวอักษรได้ว่า “กินผัก” แต่มีนิยามหรือความหมายตรงกับคำว่าเจียะแจที่กล่าวข้างต้น

กินเจเพื่ออะไร?

ผู้ที่กินเจอาจจะมีจุดเริ่มต้นที่แตกต่างกันไป แต่จุดประสงค์หลักสามารถแบ่งได้เป็น 3 ประเภทดังนี้
1.กินเพื่อสุขภาพ อาหารเจเป็นอาหารประเภทชีวจิต เมื่อกินติดต่อกันไปช่วงเวลาหนึ่งจะทำให้ร่างกายเกิดการปรับตัวให้อยู่ในสภาวะสมดุล สามารถขับพิษของเสียต่างๆ ออกจากร่างกายได้ ปรับระบบไหลเวียนโลหิต ระบบทางเดินอาหารให้มีเสถียรภาพ
2.กินด้วยจิตเมตตา เนื่องจากอาหารที่เรากินอยู่ในชีวิตประจำวัน ประกอบด้วยเลือดเนื้อของสรรพสัตว์ ผู้มีจิตเมตตา มีคุณธรรมและมีจิตสำนึกอันดีงามย่อมไม่อาจกินเลือดเนื้อของสัตว์เหล่านั้นซึ่งมีเลือดเนื้อ จิตใจและที่สำคัญมีความรักตัวกลัวตายเช่นเดียวกับคนเรา
3.กินเพื่อเว้นกรรม ผู้ที่เข้าใจอย่างลึกซึ้งย่อมตระหนักว่าการกินซึ่งอาศัยการฆ่าเพื่อเอาเลือดเนื้อผู้อื่นมาเป็นองเราเป็นการสร้างกรรม แม้ว่าจะไม่ได้เป็นผู้ลงมือฆ่าเองก็ตาม การซื้อจากผู้อื่นก็เหมือนกับการจ้างฆ่าเพราะถ้าไม่มีคนกินก็ไม่มีคนฆ่ามาขาย กรรมที่สร้างนี้จะติดตามสนองเราในไม่ช้าทำให้สุขภาพร่างกายอายุขัยของเราสั้นลงเป็นบ่อเกิดของโรคภัยไข้เจ็บ เมื่อผู้หยั่งรู้เรื่องกฎแห่งกรรมนี้จึงหยุดกินหยุดฆ่าหันมารับประทานอาหารเจ ซึ่งทำให้ร่างกายเติบโตได้เหมือนกัน โดยไม่เห็นแก่ความอร่อยช่วงเวลาสั้นๆ เพียงแค่อาหารผ่านลิ้นเท่านั้น

การปฏิบัติตนในช่วงกินเจ





ในช่วงเทศกาลกินเจ 9 วัน 9 คืน ผู้ที่ต้องการกินเจอย่างครบถ้วยสมบูรณ์ตามประเพณีการกินเจ จะต้องปฏิบัติดังนี้
1.งดเว้นเนื้อสัตว์หรือทำอันตรายต่อสัตว์
2.งดนม เนย และน้ำมันที่มาจากสัตว์
3.งดอาหารรสจัด ซึ่งหมายถึงอาหารเผ็ด หวานมาก เปรี้ยวมาก เค็มมาก
4.งดผักหรือเครื่องเทศที่มีกลิ่นแรง เช่น ผักชี กระเทียม หัวหอม ต้นหอม กุยช่าย รวมทั้งใบยาสูบ สิ่งเสพติดและของมึนเมาต่างๆ
5.รักษาศีลห้า
6.รักษาจิตใจให้บริสุทธิ์ รักษาอารมณ์
7.ทำบุญทำทาน
8.นุ่งขาวห่มขาว
สำหรับผู้ที่เคร่งครัดเพื่อการกินเจให้เป็นไปอย่างบริสุทธ์โดยแท้ จะเพิ่มการปฏิบัติโดยการกินอาหารเฉพาะที่คนกินเจด้วยกันเป็นผู้ปรุงเท่านั้น รวมถึงจะล้างหม้อไหจนสะอาดเอี่ยมแยกภาชนะสำหรับการปรุงอาหารเจไว้โดยเฉพาะ นอกจากนี้ยังจุดตะเกียงไว้ 9 ดวงตลอดช่วงเทศกาลกินเจ 9 วัน โดยไม่ปล่อยให้ดับเพื่อเป็นพุทธบูชาและรำลึกถึงบุญคุณของพ่อแม่ญาติพี่น้องตลอดจนผู้ที่มีบุญคุณต่อผืนแผ่นดินเกิด




เจ็ดวันอันควรงดเว้นจากการกินเนื้อสัตว์
1. กินเจในวันเกิดของตนเอง
2. กินเจในวันเกิดของลูกหลาน
3.กินเจในวันแต่งงานหรือวันมงคลสมรส
4.กินเจในวันงานเลี้ยงเพื่อนฝูงญาติมิตร
5.กินเจในวันเซ่นไหว้บรรพบุรุษ
6.กินเจในงานทำบุญสร้างกุศลทุกโอกาส
7.กินเจในโอกาสขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์

Marseille

Marseille, (English alt. Marseilles IPA: /mɑrˈseɪ/ — French: pronounced [maʁsɛj], locally [mɑχˈsɛjɐ] — Provençal Occitan: Marselha [maʀˈsejɔ, maʀˈsijɔ] in classical norm or Marsiho [maʀˈsijɔ] in Mistralian norm — Origin: Greek: Massalia / Μασσαλία) is the second-largest city of France and forms the third-largest metropolitan area, after those of Paris and Lyon, with a population recorded to be 1,516,340 at the 1999 census and estimated to be 1,605,000 in 2007. Located on the south east coast of France on the Mediterranean Sea, Marseille is France's largest commercial port. Marseille is the administrative capital (préfecture de région) of the Provence-Alpes-Côte d'Azur region, as well as the administrative capital (préfecture départementale) of the Bouches-du-Rhône department. Its inhabitants are called Marseillais.

Geography

Marseille is the largest and most populous commune in France after Paris and is the centre of the third largest metropolitan area in France. To the east, starting in the small fishing village of Callelongue on the outskirts of Marseille and stretching as far as Cassis, are the Calanques, a rugged coastal area interspersed with small fjords. Further east still are the Sainte-Baume, a 1,147 m (3,763 ft) mountain ridge rising from a forest of deciduous trees, the town of Toulon and the French Riviera. To the north of Marseille, beyond the low Garlaban and Etoile mountain ranges, is the 1,011 m (3,317 ft) Mont Sainte Victoire. To the west of Marseille is the former artists' colony of l'Estaque; further west are the Côte Bleue, the Gulf of Lion and the Camargue region in the Rhône delta. The airport lies to the north west of the city at Marignane on the Etang de Berre.

The city itself is spread across a wide geographical area divided into 16 arrondissements (see the map below). The central six contain most of the city's historic buildings and its services.

The city's main thoroughfare, the wide boulevard called the Canebière, stretches eastward from the Old Port (Vieux Port) to the Réformés quarter. Two large forts flank the entrance to the Old Port - Fort St Nicholas on the south side and Fort St Jean on the north. Further out in the Bay of Marseille is the Frioul archipelago which comprises four islands, one of which, If, is the location of Chateau d'If, made famous by the Dumas novel The Count of Monte Cristo. The main commercial centre of the city intersects with the Canebière at rue St Ferreol and the Centre Bourse (the main shopping mall). The centre of Marseille has several pedestrianized zones, most notably rue St Ferreol, Cours Julien near the Music Conservatory, the Cours Honoré-d'Estienne-d'Orves off the Old Port and the area around the Hotel de Ville. To the south east of central Marseille in the 6th arrondissement are the Prefecture and the monumental fountain of Place Castellane, an important bus and metro interchange. To the south west are the hills of the 7th arrondissement, dominated by the basilica of Notre-Dame-de-la-Garde. The railway station - Gare de Marseille Saint-Charles - is north of the Centre Bourse in the 1st arrondissement; it is linked by the Boulevard d'Athènes to the Canebière

Economy

Historically, the economy of Marseille was dominated by its role as a port of the French Empire, linking the North African colonies of Algeria, Morocco and Tunisia with metropolitan France. The majority of the old port and docks, which experienced decline in the 1970s after the oil crisis, have been recently redeveloped with funds from the European Union.[citation needed] The old port now contains restaurants, offices, bars and hotels and functions mostly as a private marina. Fishing, however, remains important in Marseille and the food economy of Marseille is still dominated by the local catch and a daily fish market is still held at the Belgian Quay at the Old Port.

Toulouse

Toulouse, (en occitan : Tolosa [tuˈluzo]), est une ville du sud-ouest de la France. C'est la préfecture de la Haute-Garonne et de la région Midi-Pyrénées.
Avec 437 100 habitants en 2005, elle est la quatrième commune de France en termes de population. Son agglomération regroupe 891 000 habitants et son aire urbaine 1 133 000.Ville à l'architecture caractéristique, Toulouse est surnommée la « ville rose » en raison de la couleur du matériau de construction traditionnel local, la brique de terre cuite. Autre surnom « fleuri » : la « Cité des violettes ». Il existe une Confrérie de la violette à Toulouse, où la production de cette fleur était très importante. La Violette est l'une des récompenses décernées par l'Académie des Jeux floraux de Toulouse.
Dans le passé, elle était appelée la « Cité Mondine » (la Ciutat Mondina en occitan), en référence à la dynastie des comtes de la ville qui se sont souvent nommés Raymond.[1]
Berceau de la firme Airbus, Toulouse est aujourd'hui une technopole européenne qui regroupe de nombreuses industries de pointe en matière d'informatique et de spatial, ainsi que de nombreux instituts de recherche. C'est également une ville étudiante, la troisième de France avec 97 000 étudiants[2], dotée d'équipements culturels de prestige comme le centre des congrès, la médiathèque José-Cabanis, le Zénith, le musée d'art moderne et contemporain des Abattoirs, la cité de l'Espace ou encore le Théâtre national de Toulouse (TNT).
La ville rose connaît une forte attraction démographique et est considérée comme une des grandes villes européennes intermédiaires comme Lyon, Marseille, Florence, Hambourg ou Zurich[3]. Si la croissance démographique se poursuit au rythme actuel, son agglomération entrera bientôt dans le cercle des agglomérations françaises de plus d'un million d'habitants. En 2005, une étude la classe deuxième ville française derrière Lyon pour sa qualité de vie selon une dizaine de critères pré-définis[4].
La devise de la ville est « Per Tolosa totjorn mai » (« Pour Toulouse, toujours plus »).

Cinémas

Toulouse est doté de nombreux cinémas. Plusieurs cinémas indépendants sont accessibles en centre-ville comme l'Utopia, situé rue Montardy[112]. Ce cinéma a reçu notamment le Trophée de la meilleure salle Art et Essai de France en 2001. Un autre cinéma Utopia est situé à Tournefeuille. L'ABC est le plus ancien cinéma d'Art et Essai de Toulouse, situé rue Saint-Bernard. C'est un cinéma associatif et indépendant, qui comprend également une salle de réunion, une salle d'exposition et un centre de documentation[113]. Il fait partie du réseau Europa Cinémas. Le Cratère est aussi un cinéma d'Art et Essai de la Grand Rue Saint Michel, dont la ligne éditoriale est constituée à 80 % de reprises après les grandes salles d'Art et Essai du centre ville[114].
Enfin, la cinémathèque de Toulouse est un cinéma associatif créé en 1965 qui comprend également une bibliothèque. Elle a longtemps été dirigée par Daniel Toscan du Plantier. C'est le deuxième fond cinématographique de France après la cinémathèque de Paris. Elle possède plus de 24 000 copies de longs-métrages et courts-métrages, ainsi qu'en ensemble de collections de documents autour du cinéma[115]. Toulouse possède aussi l'école supérieure d'Audiovisuelle (ESAV) qui se trouve rue du Taur près de la cinémathèque depuis 2002. C'est un centre de recherche qui accueille plusieurs chercheurs et de nombreux étudiants du troisième cycle.
Il existe aussi des cinémas commerciaux comme l'UGC, cinéma du groupe européen d'exploitation cinématographique UGC situé allée du Président-Roosevelt, juste à côté de la place Wilson et le Gaumont, cinéma du groupe de la société française de production Gaumont. Un des deux cinéma se situe place Wilson. Le deuxième est à Labège, agglomération au sud de Toulouse.

Paris

Paris

Paris (pronounced /ˈpærɨs/ in English; [paʁi] (help·info) in French) is the capital of France and the country's largest city. It is situated on the River Seine, in northern France, at the heart of the Île-de-France region (also known as the "Paris Region"; French: Région parisienne). The city of Paris within its administrative limits (largely unchanged since 1860) has an estimated population of 2,167,994 (January 2006).[2] The Paris unité urbaine (or urban area) extends well beyond the administrative city limits and has an estimated population of 9.93 million (in 2005).[3] The Paris aire urbaine (or metropolitan area) has a population of nearly 12 million,[4] and is one of the most populated metropolitan areas in Europe.[5]
An important settlement for more than two millennia, Paris is today one of the world's leading business and cultural centres, and its influence in politics, education, entertainment, media, fashion, science and the arts all contribute to its status as one of the world's major global cities.[6] According to 2005 estimates by the PricewaterhouseCoopers accounting firm, the Paris urban area is Europe's biggest city economy,[7] and is fifth in the world's list of cities by GDP.[8]
The Paris Region, with €500.8 billion (US$628.9 billion), produced more than a quarter of the gross domestic product (GDP) of France in 2006.[9] The Paris Region hosts 37 of the Fortune Global 500 companies[10] in several business districts, notably La Défense, the largest purpose-built business district in Europe.[11] Paris also hosts many international organizations such as UNESCO, the Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD), the International Chamber of Commerce (ICC) and the informal Paris Club.
Paris is one of the most popular tourist destinations in the world, with over 30 million foreign visitors per year.[12] There are numerous iconic landmarks among its many attractions, along with world-famous institutions and popular parks.

Etymology

Main article: Name of Paris and its inhabitants
The name Paris pronounced [ˈpaɹɪs] in English and [paʁi] (help·info) in French, derives from that of its pre-Roman-era inhabitants, the Gaulish tribe known as the Parisii. The city was called Lutetia (/lutetja/) (more fully, Lutetia Parisiorum, "Lutetia of the Parisii"), during the first- to sixth-century Roman occupation, but during the reign of Julian the Apostate (361–363) the city was renamed as Paris.[13]
Paris has many nicknames, but its most famous is "The City of Light" (La Ville-lumière), a name it owes both to its fame as a centre of education and ideas and its early adoption of street lighting. Paris since the early 20th century has also been known in Parisian slang as Paname ([panam]; Moi j'suis d'Paname (help·info), i.e. "I'm from Paname").
Paris' inhabitants are known in English as "Parisians" ([pʰəˈɹɪzɪənz] or [pʰəˈɹiːʒn̩z]) and in French as Parisiens ([paʁizjɛ̃] (help·info)). Parisians are often pejoratively called Parigots ([paʁigo] (help·info)) by those living outside the Paris region, but the term may be considered endearing by Parisians themselves.
See Wiktionary for the name of Paris in various languages other than English and French.

History

Beginnings
The earliest archaeological signs of permanent habitation in the Paris area date from around 4200 BC.[14] The Parisii, a sub-tribe of the Celtic Senones, known as boatsmen and traders[citation needed], inhabited the area near the river Seine from around 250 BC[citation needed]. The Romans conquered the Paris basin in 52 BC,[14] with a permanent settlement by the end of the same century on the Left Bank Sainte Geneviève Hill and the Île de la Cité island. The Gallo-Roman town was originally called Lutetia, but later Gallicised to Lutèce. It expanded greatly over the following centuries, becoming a prosperous city with a forum, palaces, baths, temples, theatres and an amphitheatre.[15] The collapse of the Roman empire and the third-century Germanic invasions sent the city into a period of decline. By 400 AD Lutèce, by then largely abandoned by its inhabitants, was little more than a garrison town entrenched into the hastily fortified central island.[14] The city reclaimed its original appellation of "Paris" towards the end of the Roman occupation.

Middle ages
Paris lost its position as seat of the French realm during occupation of the English-allied Burgundians during the Hundred Years' War, but regained its title when Charles VII reclaimed the city in 1437. Although Paris was capital once again, the Crown preferred to remain in its Loire Valley castles[citation needed]. During the French Wars of Religion, Paris was a stronghold of the Catholic party, culminating in the St. Bartholomew's Day massacre (1572). King Henry IV re-established the royal court in Paris in 1594 after he converted to Roman Catholicism (with this historic sentence: Paris is well worth a Mass). During the Fronde, Parisians rose in rebellion and the royal family fled the city (1648). King Louis XIV then moved the royal court permanently to Versailles in 1682. A century later, Paris was the centre stage for the French Revolution, with the Storming of the Bastille in 1789 and the overthrow of the monarchy in 1792[citation needed].

[edit] Nineteenth century
The Industrial Revolution, the French Second Empire, and the Belle Époque brought Paris the greatest development in its history. From the 1840s, rail transport allowed an unprecedented flow of migrants into Paris attracted by employment in the new industries in the suburbs. The city underwent a massive renovation under Napoleon III and his préfet Haussmann, who levelled entire districts of narrow, winding medieval streets to create the network of wide avenues and neo-classical façades of modern Paris. This programme of "Haussmannization" was designed to make the city both more beautiful and more sanitary for its inhabitants, although it did have the added benefit that in case of future revolts or revolutions, cavalry charges and rifle fire could be used to deal with the insurrection while the rebel tactic of barricading so often used during the Revolution would become obsolete.[16]
Cholera epidemics in 1832 and 1849 affected the population of Paris—the 1832 epidemic alone claimed 20,000 of the then population of 650,000.[17] Paris also suffered greatly from the siege which ended the Franco-Prussian War (1870–1871): in the chaos caused by the fall of Napoleon III's government, the Commune of Paris (1871) sent many of Paris' administrative centres (and city archives) up in flames while 20,000 Parisians were killed by fighting between Commune and Government forces in what became known as the semaine sanglante (Bloody Week).[18]
Paris recovered rapidly from these events to host the famous Universal Expositions of the late nineteenth century.[19] The Eiffel Tower was built for the French Revolution centennial 1889 Universal Exposition, as a "temporary" display of architectural engineering prowess but remained the world's tallest building until 1930, and is the city's best-known landmark, while the 1900 Universal Exposition saw the opening of the first Paris Métro line. Paris' World's Fairs also consolidated its position in the tourist industry and as an attractive setting for international technology and trade shows.[19]

ช็อง เซลีเซ่

champs élisée

The Avenue des Champs-Élysées

is the most prestigious and broadest avenue in Paris. With its cinemas, cafés, and luxury specialty shops, the Avenue des Champs-Élysées is one of the most famous streets in the world, and with rents as high as $1.50 million a year for 1000 square feet (92.9 square meters) of space, it remains the most expensive strip of real estate in Europe[1][2] The name is French for Elysian Fields, the place of the blessed in Greek mythology.
The Avenue des Champs-Élysées is known in France as La plus belle avenue du monde ("The most beautiful avenue in the world"). The arrival of global chain stores in recent years has slightly changed its character, and in a first effort to stem these changes, the Paris City government (which has called this trend "banalization") decided in 2007 to bar the Swedish clothing chain H&M from opening a store on the avenue.